ΤΑ ΔΗΜΟΤΙΚΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ
Βασικά χαρακτηριστικά
1
. Ο λόγος είναι απλός, λιτός κι ανεπιτήδευτος. Στο λεξιλόγιο κυριαρχεί
το ρήμα και το ουσιαστικό.
2.
Ο “ποιητής” του δημοτικού τραγουδιού δεν εκφράζει προσωπικά συναισθήματα, αλλά συλλογικές συναισθηματικές καταστάσεις της κοινότητας.
3.
Δεκαπεντασύλλαβος ιαμβικός (πολίτικος)
στίχος με την τομή στην όγδοη
συλλαβή, που χωρίζει το στίχο σε δύο
ημιστίχια, χωρίς το φαινόμενο του διασκελισμού.
4. Δεν υπάρχει ομοιοκαταληξία.
5.
Παραλείπονται τα ασήμαντα και όσα εύκολα εννοούνται και έτσι η δράση
προχωρεί με γρήγορο ρυθμό.
6.
Επαναλήψεις: συχνά το πρώτο
ημιστίχιο επαναλαμβάνεται στο δεύτερο ή το δεύτερο ημιστίχιο επιτείνει τη σημασία του πρώτου.
7. Χρήση στερεότυπων
εκφράσεων, όπως «τρία πουλάκια κάθονταν».
8.
Η εμψυχωτική λειτουργία, που
ζωντανεύει ζώα και άψυχα αντικείμενα (τολμηρές προσωποποιήσεις).
9.
Η χρήση άμεσου λόγου και του διαλόγου,
που σπάει τη μονοτονία της αφήγησης και
ενισχύει την παραστατικότητα.
10.
Συχνά στο διάλογο χρησιμοποιείται συμβατικό πρόσωπο για την προώθηση της
δράσης(π.χ. το πουλί που μιλά με ανθρώπινη ομιλία) .
11.
Τα πιο συχνά σχήματα λόγου είναι η
επανάληψη, η αντίθεση, η υπερβολή, η
μεταφορά, η προσωποποίηση. Οι εικόνες
είναι ζωντανές και παραστατικές.
12. Η χρήση των
συμβολικών αριθμών 3 και 7 και των πολλαπλασίων τους.
13. Ο
νομός των τριών : υπάρχουν πολλές
φορές τρεις πράξεις ,τρία πρόσωπα κ.λ.π. που δίνονται διαδοχικά το ένα
δίπλα στο άλλο, τα δυο σε ένα στίχο και το τρίτο και σημαντικότερο στον επόμενο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου