TO ΠΙΟ ΓΛΥΚΌ ΨΩΜΊ, ΛΑΪΚΌ ΠΑΡΑΜΥΘΙ
ΤΟ ΠΑΡΑΜΥΘΙ
ΣΤΟΝ ΧΡΟΝΟ
Λαϊκό είναι το παραμύθι που δημιουργείται από τον λαό, απευθύνεται στους απλούς ανθρώπους και έχει στόχο να τους τέρπει ( ευχαριστεί), να τους συμβουλεύει και να τους ξεκουράζει. Οι ρίζες του παραμυθιού αναζητούνται στην προϊστορική εποχή όπου εμπνέονταν από την καθημερινότητα και τις θρησκευτικές τελετές. Κατά τα ιστορικά χρόνια, η Ινδία, η Βαβυλώνα, η Αίγυπτος και η Ασσυρία ήταν τα κέντρα του παραμυθιού. Στην Ευρώπη εμφανίστηκαν κατά τον Μεσαίωνα (5ο ως 15ο αιώνα μ. Χ.). Στην Ελλάδα τα παραμύθια εμφανίστηκαν στην αρχαιότητα (ο Όμηρος και ο Ηρόδοτος διέσωσαν πολλά παραμύθια). Τα χρόνια της Τουρκοκρατίας μπήκαν ανατολίτικα θέματα στο παραμύθι, όπως το θεριό, ο αράπης και ο δράκος. Υπάρχουν διάφορες κατηγορίες παραμυθιών, όπως οι θρησκευτικές διηγήσεις, οι ιστορίες για ζώα, (μύθοι Αισώπου), τα μυθικά, τα μαγικά, τα εξωτικά, τα σατιρικά κ.α. παραμύθια. Σήμερα στο παραμύθι υπάρχουν νέοι πρωταγωνιστές, όπως ο μαθητευόμενος μάγος Χάρι Πότερ, που αντιμάχεται τις δυνάμεις του κακού. Κύριο θέμα του παραμυθιού είναι η ανατροπή του ισχυρού, γι’ αυτό και ο λαός το αγάπησε τόσο πολύ.. Στα παραμύθια όλα είναι δυνατά, χάρη στους καλούς ήρωες που συνήθως βασανίζονται από τους κακούς, αλλά τελικά νικάνε.
ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ ΠΑΡΑΜΥΘΙΩΝ:
Α) Γλώσσα απλή, λιτή και κατανοητή. Προτάσεις απλές, κύριες και μικρές περίοδοι.
Β) Σύνδεση με τη ζωή και τις ασχολίες των ανθρώπων κάθε περιοχής.
Γ) Υπόθεση που περιέχει μαγικά, υπερφυσικά γεγονότα με ήρωες μάγους, γίγαντες, δράκους, βασιλιά-δες και απλούς ανθρώπους του λαού.
Δ) Τα γεγονότα διαδραματίζονται σε αόριστο τόπο και χρόνο, πράγμα που δίνει διαχρονική αξία στα παραμύθια.
Στ) Χρησιμοποιείται ο διάλογος για ζωντάνια.
Ζ) Στο τέλος υπάρχει ηθικό δίδαγμα (επιμύθιο)
Η) Συχνά έχουν μαγικούς αριθμούς (3,7,12,40).
Θ) Κατά κανόνα έχουμε καλό και ευτυχισμένο τέλος
Λαϊκό είναι το παραμύθι που δημιουργείται από τον λαό, απευθύνεται στους απλούς ανθρώπους και έχει στόχο να τους τέρπει ( ευχαριστεί), να τους συμβουλεύει και να τους ξεκουράζει. Οι ρίζες του παραμυθιού αναζητούνται στην προϊστορική εποχή όπου εμπνέονταν από την καθημερινότητα και τις θρησκευτικές τελετές. Κατά τα ιστορικά χρόνια, η Ινδία, η Βαβυλώνα, η Αίγυπτος και η Ασσυρία ήταν τα κέντρα του παραμυθιού. Στην Ευρώπη εμφανίστηκαν κατά τον Μεσαίωνα (5ο ως 15ο αιώνα μ. Χ.). Στην Ελλάδα τα παραμύθια εμφανίστηκαν στην αρχαιότητα (ο Όμηρος και ο Ηρόδοτος διέσωσαν πολλά παραμύθια). Τα χρόνια της Τουρκοκρατίας μπήκαν ανατολίτικα θέματα στο παραμύθι, όπως το θεριό, ο αράπης και ο δράκος. Υπάρχουν διάφορες κατηγορίες παραμυθιών, όπως οι θρησκευτικές διηγήσεις, οι ιστορίες για ζώα, (μύθοι Αισώπου), τα μυθικά, τα μαγικά, τα εξωτικά, τα σατιρικά κ.α. παραμύθια. Σήμερα στο παραμύθι υπάρχουν νέοι πρωταγωνιστές, όπως ο μαθητευόμενος μάγος Χάρι Πότερ, που αντιμάχεται τις δυνάμεις του κακού. Κύριο θέμα του παραμυθιού είναι η ανατροπή του ισχυρού, γι’ αυτό και ο λαός το αγάπησε τόσο πολύ.. Στα παραμύθια όλα είναι δυνατά, χάρη στους καλούς ήρωες που συνήθως βασανίζονται από τους κακούς, αλλά τελικά νικάνε.
ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ ΠΑΡΑΜΥΘΙΩΝ:
Α) Γλώσσα απλή, λιτή και κατανοητή. Προτάσεις απλές, κύριες και μικρές περίοδοι.
Β) Σύνδεση με τη ζωή και τις ασχολίες των ανθρώπων κάθε περιοχής.
Γ) Υπόθεση που περιέχει μαγικά, υπερφυσικά γεγονότα με ήρωες μάγους, γίγαντες, δράκους, βασιλιά-δες και απλούς ανθρώπους του λαού.
Δ) Τα γεγονότα διαδραματίζονται σε αόριστο τόπο και χρόνο, πράγμα που δίνει διαχρονική αξία στα παραμύθια.
Στ) Χρησιμοποιείται ο διάλογος για ζωντάνια.
Ζ) Στο τέλος υπάρχει ηθικό δίδαγμα (επιμύθιο)
Η) Συχνά έχουν μαγικούς αριθμούς (3,7,12,40).
Θ) Κατά κανόνα έχουμε καλό και ευτυχισμένο τέλος
ENΟΤΗΤΕΣ
1η ΕΝΟΤΗΤΑ «Κάποτε ήταν….που λέει ο λόγος», Η ανορεξία του βασιλιά και η δυστυχία της απραξί-ας.
2η ΕΝΟΤΗΤΑ « Οπού κάποια μέρα….τότε θα γιατρευτείς», Η διάγνωση και η συμβουλή του σοφού γέ-ροντα.
3η ΕΝΟΤΗΤΑ «Από την ίδια μέρα….και περίμενε», Η λανθασμένη εφαρμογή της συμβουλής του σοφού γέροντα.
4η ΕΝΟΤΗΤΑ «Άκουσέ με βασιλιά μου…του απάντησε κείνος», Η δοκιμασία του βασιλιά.
5η ΕΝΟΤΗΤΑ «Σε λίγο βγήκανε τα καρβέλια…κι εμείς έτσι», Η γιατρειά του βασιλιά.
ΤΟ ΠΙΟ ΓΛΥΚΟ ΨΩΜΙ
Πρόκειται για ένα παραμύθι διδακτικό. Είναι μία περιπέτεια με δύο κεντρικούς ήρωες χωρίς υπερφυσι-κά όντα και στοιχεία μαγείας. Ανήκει στα διηγηματικά ή κοσμικά παραμύθια.
ΘΕΜΑ ΠΑΡΑΜΥΘΙΟΥ
Η αξία της εργασίας.
ΣΤΟΧΟΣ ΠΑΡΑΜΥΘΙΟΥ
Στο παραμύθι μας σκοπός είναι να καταλάβουμε πόσο σημαντική είναι η εργασία για τον άνθρωπο. Το «πιο γλυκό ψωμί» ήταν αυτό που είχε φτιάξει ο βασιλιάς με τον κόπο του και όχι αυτό με τη ζάχαρη ή αυτό που του πρόσφεραν άλλοι. Ο βασιλιάς έμαθε την αξία της εργασίας και έτσι γιατρεύτηκε από την ανορεξία. Η ανορεξία του συμβολίζει τη δυστυχία που ένιωθε γιατί δεν είχε ανακαλύψει την αξία της εργασίας, της δημιουργικότητας.
Ο φτωχός γέροντας συμβολίζει την ελληνική λαϊκή σοφία. Το ψωμί είναι το βασικό τρόφιμο των απλών ανθρώπων του λαού. Στην αρχή ο γέροντας συμβούλεψε το βασιλιά να φάει το πιο γλυκό ψωμί και η συμβουλή του δεν είχε αποτέλεσμα γιατί ο βασιλιάς νόμιζε πως έπρεπε να φάει ψωμί με ζάχαρη! Ο γέροντας εννοούσε το ψωμί που βγαίνει με τον ιδρώτα μας, με την προσωπική εργασία.
1η ΕΝΟΤΗΤΑ «Κάποτε ήταν….που λέει ο λόγος», Η ανορεξία του βασιλιά και η δυστυχία της απραξί-ας.
2η ΕΝΟΤΗΤΑ « Οπού κάποια μέρα….τότε θα γιατρευτείς», Η διάγνωση και η συμβουλή του σοφού γέ-ροντα.
3η ΕΝΟΤΗΤΑ «Από την ίδια μέρα….και περίμενε», Η λανθασμένη εφαρμογή της συμβουλής του σοφού γέροντα.
4η ΕΝΟΤΗΤΑ «Άκουσέ με βασιλιά μου…του απάντησε κείνος», Η δοκιμασία του βασιλιά.
5η ΕΝΟΤΗΤΑ «Σε λίγο βγήκανε τα καρβέλια…κι εμείς έτσι», Η γιατρειά του βασιλιά.
ΤΟ ΠΙΟ ΓΛΥΚΟ ΨΩΜΙ
Πρόκειται για ένα παραμύθι διδακτικό. Είναι μία περιπέτεια με δύο κεντρικούς ήρωες χωρίς υπερφυσι-κά όντα και στοιχεία μαγείας. Ανήκει στα διηγηματικά ή κοσμικά παραμύθια.
ΘΕΜΑ ΠΑΡΑΜΥΘΙΟΥ
Η αξία της εργασίας.
ΣΤΟΧΟΣ ΠΑΡΑΜΥΘΙΟΥ
Στο παραμύθι μας σκοπός είναι να καταλάβουμε πόσο σημαντική είναι η εργασία για τον άνθρωπο. Το «πιο γλυκό ψωμί» ήταν αυτό που είχε φτιάξει ο βασιλιάς με τον κόπο του και όχι αυτό με τη ζάχαρη ή αυτό που του πρόσφεραν άλλοι. Ο βασιλιάς έμαθε την αξία της εργασίας και έτσι γιατρεύτηκε από την ανορεξία. Η ανορεξία του συμβολίζει τη δυστυχία που ένιωθε γιατί δεν είχε ανακαλύψει την αξία της εργασίας, της δημιουργικότητας.
Ο φτωχός γέροντας συμβολίζει την ελληνική λαϊκή σοφία. Το ψωμί είναι το βασικό τρόφιμο των απλών ανθρώπων του λαού. Στην αρχή ο γέροντας συμβούλεψε το βασιλιά να φάει το πιο γλυκό ψωμί και η συμβουλή του δεν είχε αποτέλεσμα γιατί ο βασιλιάς νόμιζε πως έπρεπε να φάει ψωμί με ζάχαρη! Ο γέροντας εννοούσε το ψωμί που βγαίνει με τον ιδρώτα μας, με την προσωπική εργασία.
ΤΟ
ΜΟΤΙΒΟ ΤΗΣ ΔΟΚΙΜΑΣΙΑΣ
Ο βασιλιάς πέρασε από μια δοκιμασία. Δοκιμασίες συναντάμε και στη μυθολογία μας όπως π.χ. οι άθλοι του Ηρακλή. Από τη δοκιμασία του βασιλιά, μαθαίνουμε και πώς έφτιαχναν το ψωμί στα παλιά χρόνια, από το χωράφι μέχρι το ψήσιμό του. Δυστυχώς στα χρόνια μας όλη η διαδικασία γίνεται με μηχανήματα.
ΔΙΔΑΓΜΑ
Από το παραμύθι διδασκόμαστε ότι ο άνθρωπος όταν δουλεύει αισθάνεται ικανοποιημένος, αμείβεται, νιώθει χαρά και ευτυχία. Για παράδειγμα, το διάβασμα, ως πνευματική εργασία μας κάνει πιο έξυπνους! Στο παραμύθι μας υπάρχει η αντίθεση ανάμεσα στον κόσμο των φτωχών και των πλουσίων. Ο φτωχός γέροντας όμως είναι αυτό που κατέχει τη σοφία ενώ ο βασιλιάς με όλα τα πλούτη του κόσμου, είναι δυστυχισμένος. Άρα τα υλικά αγαθά δεν φέρνουν τη γνώση και την ευτυχία.
Η ΑΝΩΝΥΜΙΑ ΤΩΝ ΠΡΟΣΩΠΩΝ, Η ΑΠΟΥΣΙΑ ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΟΥ ΤΟΠΟΥ ΚΑΙ ΧΡΟΝΟΥ
Τα πρόσωπα: είναι ανώνυμα. Επίσης ο τόπος και ο χρόνος του παραμυθιού είναι άγνωστοι. Έτσι το παραμύθι μας αποκτά διαχρονική αξία, δηλαδή αυτό που θέλει να μας διδάξει – η αξία της εργασίας στη ζωή μας – ίσχυε στο παρελθόν, ισχύει στο παρόν και θα ισχύει και στο μέλλον.
ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΜΟΣ ΠΡΟΣΩΠΩΝ
ΒΑΣΙΛΙΑΣ: είναι τεμπέλης, αδρανής, νωθρός, αδιάφορος για τον λαό του, γκρινιάρης, παράξενος, ιδιότροπος και αυταρχικός. Μετά τη δοκιμασία του όμως γίνεται ήπιος, ήρεμος, υπάκουος και εργατικός. Τον λυπόμαστε για την αρρώστια του (την ανορεξία) αλλά όταν γίνεται εργατικός τον θαυμάζουμε.
ΓΕΡΟΝΤΑΣ: είναι εργατικός, σοφός, προνοητικός, ατρόμητος στις απειλές, ήρεμος και ψύχραιμος.
Ο βασιλιάς πέρασε από μια δοκιμασία. Δοκιμασίες συναντάμε και στη μυθολογία μας όπως π.χ. οι άθλοι του Ηρακλή. Από τη δοκιμασία του βασιλιά, μαθαίνουμε και πώς έφτιαχναν το ψωμί στα παλιά χρόνια, από το χωράφι μέχρι το ψήσιμό του. Δυστυχώς στα χρόνια μας όλη η διαδικασία γίνεται με μηχανήματα.
ΔΙΔΑΓΜΑ
Από το παραμύθι διδασκόμαστε ότι ο άνθρωπος όταν δουλεύει αισθάνεται ικανοποιημένος, αμείβεται, νιώθει χαρά και ευτυχία. Για παράδειγμα, το διάβασμα, ως πνευματική εργασία μας κάνει πιο έξυπνους! Στο παραμύθι μας υπάρχει η αντίθεση ανάμεσα στον κόσμο των φτωχών και των πλουσίων. Ο φτωχός γέροντας όμως είναι αυτό που κατέχει τη σοφία ενώ ο βασιλιάς με όλα τα πλούτη του κόσμου, είναι δυστυχισμένος. Άρα τα υλικά αγαθά δεν φέρνουν τη γνώση και την ευτυχία.
Η ΑΝΩΝΥΜΙΑ ΤΩΝ ΠΡΟΣΩΠΩΝ, Η ΑΠΟΥΣΙΑ ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΟΥ ΤΟΠΟΥ ΚΑΙ ΧΡΟΝΟΥ
Τα πρόσωπα: είναι ανώνυμα. Επίσης ο τόπος και ο χρόνος του παραμυθιού είναι άγνωστοι. Έτσι το παραμύθι μας αποκτά διαχρονική αξία, δηλαδή αυτό που θέλει να μας διδάξει – η αξία της εργασίας στη ζωή μας – ίσχυε στο παρελθόν, ισχύει στο παρόν και θα ισχύει και στο μέλλον.
ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΜΟΣ ΠΡΟΣΩΠΩΝ
ΒΑΣΙΛΙΑΣ: είναι τεμπέλης, αδρανής, νωθρός, αδιάφορος για τον λαό του, γκρινιάρης, παράξενος, ιδιότροπος και αυταρχικός. Μετά τη δοκιμασία του όμως γίνεται ήπιος, ήρεμος, υπάκουος και εργατικός. Τον λυπόμαστε για την αρρώστια του (την ανορεξία) αλλά όταν γίνεται εργατικός τον θαυμάζουμε.
ΓΕΡΟΝΤΑΣ: είναι εργατικός, σοφός, προνοητικός, ατρόμητος στις απειλές, ήρεμος και ψύχραιμος.
Ο ΑΦΗΓΗΤΗΣ: Tριτοπρόσωπος παντογνώστης εκτός από ένα δυο σημεία που απευθύνεται στους ακροατές του, οπότε είναι πρωτοπρόσωπος (για παράδειγμα, «Κι ο βασιλιάς παιδί μου….»). Ο αφηγητής έχει απλό λόγο, καθημερινό και αφηγείται σε απλή, καθημερινή γλώσσα.
ΧΡΟΝΙΚΗ ΕΞΕΛΙΞΗ ΙΣΤΟΡΙΑΣ: Τα γεγονότα
παρουσιάζονται με τη χρονολογική σειρά.
ΚΟΙΝΟ ΣΗΜΕΙΟ ΒΑΣΙΛΙΑ ΚΑΙ ΣΟΦΟΥ ΓΕΡΟΝΤΑ: Αν και είναι αντίθετοι στον τρόπο ζωής και στις αντιλήψεις, ο βασιλιάς και ο γέρος σοφός, μετά το τέλος της δοκιμασίας ταυτίζονται, γιατί συμφω-νούν για την αξία της εργασίας.
ΓΛΩΣΣΑ
Απλή, λιτή, κατανοητή με έντονη προφορικότητα. Ο αφηγητής απευθύνεται σε κάποιο ακροατήριο ό-πως φαίνεται από τις φράσεις «που λέει ο λόγος, για να μην τα πολυλογούμε, παιδί μου, βλέπεις».
ΑΦΗΓΗΜΑΤΙΚΟΙ ΤΡΟΠΟΙ
ΑΦΗΓΗΣΗ: δίνεται η εξέλιξη του παραμυθιού και μάλιστα με γρήγορη διαδοχή των γεγονότων. Για παράδειγμα « Κάποτε ήταν ένας πλούσιος βασιλιάς»
ΔΙΑΛΟΓΟΣ: δίνονται καθαρότερα στοιχεία της προσωπικότητας, των σκέψεων και των ενεργειών των προσώπων
ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ: μπλέκεται με την αφήγηση (η μεταμφίεση του βασιλιά σε φτωχό).
ΚΟΙΝΟ ΣΗΜΕΙΟ ΒΑΣΙΛΙΑ ΚΑΙ ΣΟΦΟΥ ΓΕΡΟΝΤΑ: Αν και είναι αντίθετοι στον τρόπο ζωής και στις αντιλήψεις, ο βασιλιάς και ο γέρος σοφός, μετά το τέλος της δοκιμασίας ταυτίζονται, γιατί συμφω-νούν για την αξία της εργασίας.
ΓΛΩΣΣΑ
Απλή, λιτή, κατανοητή με έντονη προφορικότητα. Ο αφηγητής απευθύνεται σε κάποιο ακροατήριο ό-πως φαίνεται από τις φράσεις «που λέει ο λόγος, για να μην τα πολυλογούμε, παιδί μου, βλέπεις».
ΑΦΗΓΗΜΑΤΙΚΟΙ ΤΡΟΠΟΙ
ΑΦΗΓΗΣΗ: δίνεται η εξέλιξη του παραμυθιού και μάλιστα με γρήγορη διαδοχή των γεγονότων. Για παράδειγμα « Κάποτε ήταν ένας πλούσιος βασιλιάς»
ΔΙΑΛΟΓΟΣ: δίνονται καθαρότερα στοιχεία της προσωπικότητας, των σκέψεων και των ενεργειών των προσώπων
ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ: μπλέκεται με την αφήγηση (η μεταμφίεση του βασιλιά σε φτωχό).
ΣΧΗΜΑΤΑ ΛΟΓΟΥ
-ΕΚΦΡΑΣΤΙΚΑ ΜΕΣΑ
ΜΕΤΑΦΟΡΕΣ: π.χ.«Έπεσαν με τα μούτρα στη δουλειά»
ΠΑΡΟΜΟΙΩΣΗ: π.χ. « σαν πεινασμένος λύκος»
ΥΠΕΡΒΟΛΗ: «ούτε το μικρό μου δαχτυλάκι δεν κουνώ»
ΕΙΚΟΝΕΣ : «Φόρεσε κι αυτός φτωχικά ρούχα..»( οπτική), « άρχισε να βγαίνει από τον φούρνο η μυρω-διά τους» (οσφρητική)
ΕΙΡΩΝΕΙΑ: «Φαίνεται ότι το ψωμί που σου ζύμωσαν δεν ήταν τόσο γλυκό όσο έπρεπε..»
ΕΠΑΝΑΛΗΨΗ: «Κάποτε ήταν ένας πλούσιος βασιλιάς, πολύ πλούσιος».
ΑΝΑΔΙΠΛΩΣΗ: «που ό, τι επιθυμούσε η καρδιά του το ΄χε .Όλα τα είχε.» (
ΗΧΟΠΟΙΗΤΕΣ ΛΕΞΕΙΣ: «γκαπ-γκουπ»
ΜΕΤΑΦΟΡΕΣ: π.χ.«Έπεσαν με τα μούτρα στη δουλειά»
ΠΑΡΟΜΟΙΩΣΗ: π.χ. « σαν πεινασμένος λύκος»
ΥΠΕΡΒΟΛΗ: «ούτε το μικρό μου δαχτυλάκι δεν κουνώ»
ΕΙΚΟΝΕΣ : «Φόρεσε κι αυτός φτωχικά ρούχα..»( οπτική), « άρχισε να βγαίνει από τον φούρνο η μυρω-διά τους» (οσφρητική)
ΕΙΡΩΝΕΙΑ: «Φαίνεται ότι το ψωμί που σου ζύμωσαν δεν ήταν τόσο γλυκό όσο έπρεπε..»
ΕΠΑΝΑΛΗΨΗ: «Κάποτε ήταν ένας πλούσιος βασιλιάς, πολύ πλούσιος».
ΑΝΑΔΙΠΛΩΣΗ: «που ό, τι επιθυμούσε η καρδιά του το ΄χε .Όλα τα είχε.» (
ΗΧΟΠΟΙΗΤΕΣ ΛΕΞΕΙΣ: «γκαπ-γκουπ»
